DNS مخفف عبارت Domain Name System است. شما در طول روز ممکنه به طور مداوم در حال استفاده از DNS در دنیای اینترنت باشید اما خود متوجه آن نباشید. حالا این سوال پیش میاد که اصلا DNS چیست؟
به طور کلی راه ارتباط میان کامپیوترها در یک شبکه آدرس IP هستش که به خاطر رساندن این اعداد برای ما بسیار دشوار خواهد بود. در واقع کاری که DNS انجام می دهد این است که همگامی نام یک وب سایت و یا هر چیزی را که قصد داریم جستجو کنید را داخل مرورگر خود تایپ می کند به صورت خودکار به آدرس IP وب سایت مورد نظر تبدیل می کند.
همگامی شما www.mrshabake.com را داخل مرورگر خود تایپ می کنید، DNS یا Domain Name System آن را به اعداد خوانا برای کامپیوتر یعنی آدرس IP تبدیل می کنید. و حتی برعکس این را هم می توان گفت که DNS سیستمی است که نام دامنه وب را سازماندهی میکند و آنها را برای همه کسانی که میخواهند به شبکه وصل شوند، قابلفهمتر میکند.
پس تا به اینجا متوجه شدید که درواقع پروتکلی که سبب تبدیل دامین به آدرس IP قابل فهم وب سرور تبدیل می کند. اما قبل از هر چیز باید این آدرس IP در DNS Server ثبت شود. DNS Server در حقیقت یک دیتابیس یا سرور بزرگ است که دارای دامینها و IPهای مرتبط به هم است.
DNS سرور های زیادی در شرکت های هاستینگ و سازمانها وجود دارد. این سرور ها با یکدیگر در ارتباط هستند. بنابراین تنها کافی است شرکت هاستینگ، نام دامنه شما را در سرور DNS اضافه نماید تا در حدود ۴۸ ساعت بعد با سایر DNS ها در سراسر جهان هماهنگ شود.
نحوه عملکرد این سرورها بر اساس معماری شبکه client/server میباشد. به این صورت که مرورگر شما به عنوان DNS Client شناخته میشود که به آن DNS Resolver هم گفته میشود و به هنگام بازدید وبسایتها، وظیفه این DNS Client ارسال درخواست به سرویسدهنده اینترنت شما میباشد.
اما این سوال پیش می آید که بعد از ارسال درخواست از DNS Client به DNS سرور اگر اگر اطلاعات مورد نظر در دیتابیس سرور موجود نباشد چه اتفاقی می افتد؟
هر زمان یک DNS Server از سمت یک Client Server مانند مرورگرتان درخواستی دریافت میکند که اطلاعات مورد نظر Client Server در دیتابیسش موجود نباشد، خود آن DNS Server نیز نقشش به صورت موقت به DNS Client تغییر میکند و از طرف DNS Client اول که مرورگر است، همان درخواست را به سمت DNS Server رده بالاتر خود در این زنجیره و سلسله مراتب ارسال میکند.
این عمل تا جایی ادامه پیدا میکند تا سرانجام در دیتابیس یک DNS Server سطح بالا اطلاعات موجود باشد و در اختیار DNS Client قرار گیرد. پس در این لحظه DNS Server رده بالاتری که اطلاعات IP و نام مورد نظر در دیتابیسش موجود است، آن را به DNS Server سطح پایینتر خود میدهد و این مورد تا زمان در اختیار قرار گرفتن اطلاعات به DNS Client نخست ادامه پیدا میکند.
اصلیترین مزیت سیستم DNS این است که استفاده از اینترنت را بسیار آسان میکند. در صورت عدم وجود DNS می بایست کلیه آدرس های IP را به خاطر بسپارید که بسیار دشوار خواهد بود. با استفاده از آن دیگر نیازی به حفظ کردن این رشته اعداد نیست و برای دستهبندی، بایگانی و کمک به موتورهای جستجو مناسب است.
یکی دیگر از مزیتهای قابلتوجه ثبات آن است. به دلایل مختلف، ممکن است آدرسهای IP تغییر کنند، بنابراین اگر میخواهید به یک وبسایت دسترسی پیدا کنید، نه تنها باید آدرس IP آن را بدانید بلکه این اطلاعات نیز باید به روز باشد. سیستم DNS وظیفه دارد تا آدرسهای IP را به روشی بسیار سریع و ثابت، به روز کند و دسترسی ما به وبسایتها را آسان کند.
DNS میتواند امنیت زیرساخت را ارتقا بخشد، همچنین میتواند به روزرسانیهای ایمن پویا را فراهم کند. این سیستم شما را قادر میسازد تا عملکرد فنی سرویس دیتابیس را مشخص کنید. همچنین میتواند، مشخصات دقیق ساختار دادهها و مبادلات ارتباطی داده مورد استفاده در DNS را تعریف کند. در واقع DNS به عنوان نوعی توازن بار یا یک لایه اضافی امنیتی استفاده میشود.
در کنار مزیت های آن، معایبی نیز وجود دارد. یکی از اصلیترین معایب آن DNS Attacks است که در آن مهاجم آدرس واقعی را با یک آدرس جعلی به منظور کلاهبرداری جایگزین میکند و با فریب کاربران آنها را بدون اطلاع به آدرسهای مخرب هدایت میکند. معمولاً هدف از این کار گرفتن اطلاعات بانکی یا سایر دادههای مهم و حساس کاربران است.
اگر بدافزار تنظیمات سرور DNS شما را تغییر داده باشد ، با وارد کردن URL ممکن است شما را به یک وب سایت کاملاً متفاوت یا به وبسایتی که به نظر می رسد مانند وب سایت بانک شما باشد منتقل کند. ممکن است نام کاربری و رمزعبور شما را ضبط کند و اطلاعاتی که برای دسترسی به حساب بانکی شما مورد نیاز باشد را به دست افراد سوءاستفادهگر برساند.
بدافزارها برخی از سرورهای DNS را میربایند تا شما را از وبسایت های محبوب و پربازدید به وبسایتهای ویروسی جعلی و پر از تبلیغات هدایت کنند و حتی شما را متقاعد کنند که برای حذف ویروسها از کامپیوتر خود، برنامههایی که در واقع مخرب و ویروسی هستند را دانلود و نصب کنید.
برای جلوگیری از چنین مشکلاتی، لازم است که برنامههای آنتی ویروس معتبر را بر روی سیستم خود نصب کنید و از ورود به سایتهایی که ظاهر متفاوتی با وبسایت درخواستی شما دارند پرهیز کنید. همچنین از وارد کردن اطلاعات شخصی و بانکی خود در سایتهای نامعتبر خودداری کنید.
خطای DNS از رایجترین خطاهایی است که مانع دسترسی کاربران به وب سایتهای مختلف و همچنین قطع اینترنت میشود. هنگام عیبیابی مشکلات شبکه نیز تنها پاسخی که دریافت میکنیم این است که سرور پاسخ نمیدهد. زمانی که سرور DNS از کار افتاده باشد و شما یک آدرس URL را وارد کنید، کامپیوتر نمیتواند آدرس IP را برای آن URL وارد کند. چون سیستم نمیداند چطور به Google دسترسی پیدا کند. در این حالت شما با یک پیام DNS error روبهرو میشوید.
این خطاها به دلایل مختلفی از جمله نصب برنامههای آنتی ویروس، مشکلات روتر، خرابی درایور، مشکلات ارائه دهنده سرویس DNS و… روی میدهد.
اگر سایت از یک دایرکتوری استفاده کند و تعداد بازدیدکنندگان از آن زیاد باشد، سایت کند خواهد شد و این امر باعث میشود کاربران کمی بتوانند وارد سایت شوند. در اینجا است که DNS وارد میشود و سرورهای مختلف آن سایت را به اشتراک میگذارد تا افراد بیشتری بتوانند وارد سایت شده و سایت سرعت بیشتری پیدا کند.
البته ناگفته نماند که ممکن است شما در روز از یک سایت زیاد بازدید کنید به همین خاطر DNS از قبل اطلاعات آن سایت را درون رایانه شما ذخیره کرده است و شاید با کوچکترین سرچ در گوگل میتوانید سایت مورد نظر خود را بدون هیچ دردسری پیدا کنید. بنابراین از این موضوع نتیجه میگیریم که تعداد زمانی که DNS به شما کمک میکند تا سایت مورد نظر خود را پیدا کنید بیشتر از زمانی است که شما یک سایت را جستجو میکنید.
DNS مانند یک پایگاهی عمل میکنند که تمامی کارهای آن پایگاه به صورت سلسله مراتب است که هر کدام از کارها برای ذخیره اطلاعاتی در رابطه با دامنه سایتهای مختلف میباشد. شما وقتی قصد دارید وارد یک سایت شوید اولین کاری که رایانه شما انجام میدهد این است که آیا اطلاعات آن سایت از قبل درون DNS موجود است یا خیر.
منبع : https://mrshabake.com/domain-name-system/
مثلث امنیت و یا CIA یک مدل طراحی شده برای بررسی امنیت یک سازمان است که البته گاهی اوقات به آن AIC نیز گفته میشود. در واقع CIA از سه عنصر که حساس ترین اجزای امنیتی به حساب می آیند تشکیل شده است. شاید وقتی شما هم نام CIA را شنیدید به اولین چیزی که فکر کردید آژانس اطلاعات مرکزی است، یک آژانس دولتی مستقل ایالات متحده که وظیفه ارائه اطلاعات امنیت سایبری ملی به سیاست گذاران در ایالات متحده را بر عهده دارد.
اما در واقع اشتباه می کنید، CIA مخفف چیز دیگری است که ما در این مقاله قصد داریم به آن بپردازیم.
این مثلث شامل اجزای زیر است:
امروزه اطلاعات و محافظت از آن درجه اهمیت بسیار بالایی دارد. پس همواره افراد در تلاش برای محافظت از اطلاعات حساس و خصوصی خود در برابر دسترسی غیر مجاز هستند. یکی از اقدامات مهم در این زمینه بخش بندی اطلاعات و تعیین سطوح دسترسی به آن است. برخی از رایج ترین موارد مورد استفاده برای مدیریت محرمانه شامل لیست های کنترل دسترسی، رمزگذاری حجم و پرونده و مجوزهای پرونده یونیکس است.
دیتاها در شبکه به دو دسته تقسیم می شوند:
ـ دیتاهای در حال حرکت و انتقال
ـ دیتاهای بایگانی شده
محرمانه بودن به این معنی است که فقط افراد و سیستم های مجاز می توانند اطلاعات حساس یا طبقه بندی شده را مشاهده کنند. داده های ارسال شده از طریق شبکه نباید توسط افراد غیرمجاز قابل دسترسی باشد. مهاجم ممکن است سعی کند داده ها را با استفاده از ابزارهای مختلف موجود در اینترنت ضبط کرده و به اطلاعات شما دسترسی پیدا کند.
یک راه اصلی برای جلوگیری از این امر استفاده از تکنیک های رمزگذاری برای محافظت از داده های شما است تا حتی در صورت دسترسی مهاجم به داده های شما ، او نتواند آن را رمزگشایی کند. استانداردهای رمزگذاری شامل AES (استاندارد پیشرفته رمزگذاری) و DES (استاندارد رمزگذاری داده) است. راه دیگر محافظت از داده های شما از طریق تونل VPN است. VPN مخفف Virtual Private Network است و به انتقال امن داده ها بر روی شبکه کمک می کند.
به طور کلی این بخش از مثلث CIA به این معناست که تنها افراد و سیستم های مجاز و تعریف شده می توانند در دیتاها تغییر ایجاد نمایند.
باید مراحی طی شود تا اطمینان حاصل شود که داده توسط افراد غیر مجاز تغییر نیافته است. این اقدامات شامل مجوزهای دسترسی فایل و کنترل دسترسی است. کنترل نسخه (Version control) ممکن است به منظور جلوگیری از تغییرات اشتباه یا حذف تصادفی اطلاعات به وسیله اشخاص دارای مجوز مورد استفاده قرار گیرد. علاوه بر آن، برخی اجزا باید به منظور آشکارسازی تغییرات دیتا که ممکن است به دلیل عواملی غیر انسانی نظیر پالسهای الکترومغناطیسی یا خرابی سرور به وجود آید، در محل قرار گیرد. همچنین به منظور افزایش اطمینان از صحیح بودن اطلاعات باید از پشتیبانی و افزونگی نیز استفاده شود.
دقت و اطمینان در اطلاعات مورد دیگری است که باید به آن توجه نمایید داده ها نباید در زمان انتقال تغییر کنند و باید مطمئن شویم که اطلاعات قابل تغییر نیست. همیشه این انسان ها نیستند که باعث تغییر داده می شوند بلکه گاهی اوقات نویز در محیط نیز سبب تغییر دیتای کاربر نیز می شود. Checksum مفهومی است که به سبب آن می توان مطمئن شد که اطلاعات تغییر نکرده است
Availability اطمینان از در دسترس بودن است. این بدان معناست که شبکه باید به آسانی در دسترس کاربران خود قرار گیرد. این امر در مورد سیستم ها و داده ها صدق می کند. برای اطمینان از در دسترس بودن، مدیر شبکه باید سخت افزار را حفظ کند، به روزرسانی های منظم را انجام دهد، برنامه ای برای خرابی و جلوگیری از تنگناهای شبکه داشته باشد.
ارائه پهنای باند ارتباطی مناسب و جلوگیری از وقوع اتفاقاتی است که باعث شود سرور از دسترس خارج شود مربوط به مجموعه اقداماتی است که در این بخش از مثلث CIA قرار می گیرد. هنگامی که سرور توسط برخی وقایع مانند حمله DOS یا DDoS، آتش سوزی و یا خرابی از دسترس خارج شود می توند مشکلات بسیار جدی برای سازمان و کاربران شبکه ایجاد نماید.
امروزه اکثر کسب و کارها به شدت به اطلاعات و شبکه های کامپیوتری وابسته هستند و خرابی شبکه می تواند سبب کاهش درآمد سازمان و اختلال در کار آنها گردد. برای پیشگیری از این اختلال می توان با استفاده از Redundancy یا همان افزونگی و یا استفاده از RAID ها هنگام بروز مشکلات، خسارت را کاهش داد. بازگردانی فوری سرور به حالت قابل دسترس (از حالتی که به صورت غیر قابل دسترس درآمده) برای حالاتی که سرور از دسترس خارج می شود یک امر ضروری می باشد. همچنین می بایست در موارد غیر قابل پیش بینی طبیعی مانند آتش سوزی برای این که اطلاعات کاملا از دست نروند نسخه پشتیبانی از آن ها داشته باشیم.
متد هایی که در این اصل وجود دارند شامل :
در اجرای سه گانه CIA، یک سازمان باید مجموعه ای از بهترین شیوه ها را دنبال کند. برخی از بهترین شیوه ها عبارتند از:
ـConfidentiality:
ـIntegrity:
ـ Availability:
در نظر گرفتن این سه اصل با هم در چارچوب “سه گانه” می تواند به توسعه سیاست های امنیتی برای سازمان ها کمک کند. در نظر گرفتن سه مفهوم سه گانه CIA به عنوان یک سیستم به هم پیوسته و نه به عنوان مفاهیم مستقل، می تواند به سازمان ها در درک روابط بین این سه کمک کند.
در آخر باید به این نکته اشاره کرد که هر چه سطح دسترسی بالاتر باشد امنیت کم تر می شود و بالعکس هرچه امنیت بیشتر شود دسترسی کمتر. به طور کلی می توان گفت این سه عامل در مثلث امینت، اصول اساسی امنیت اطلاعات در شبکه و یا بیرون از آن را تشکیل می دهند به گونه ای که با استفاده از آن تمام تمهیدات لازمی که برای امنیت شبکه اتخاذ می شود و یا تجهیزات شبکه ای که ساخته می شوند، همگی ناشی از نیاز به اعمال این سه پارامتر در محیط های نگهداری و تبادل اطلاعات است.
منبع : https://mrshabake.com/what-is-cia-traid/
برخی از سرورها دارای LED سلامت داخلی و LED سلامت خارجی هستند، در حالی که برخی دیگر از سرورها تنها دارای LED سیستم هستند. LED سلامت سیستم عملکردی مشابه دو LED سلامت داخلی و خارجی را ارائه می دهد. بسته به مدل سرور، LED سلامت داخلی و LED سلامت خارجی ممکن است بصورت ثابت یا چشمک زن ظاهر شوند که هر دو نشان دهنده یک علامت هستند.
حالا اگر سرور HP شما روشن نمی شود باید علائم نشان دهنده چراغ LED سیستم را بررسی کنید:
ـ LED قدرت سیستم خاموش یا کهربایی است.
ـ LED سلامت خارجی قرمز ، قرمز چشمک زن ، کهربایی یا کهربایی چشمک زن است.
ـ LED سلامت داخلی قرمز ، قرمز چشمک زن ، کهربایی یا کهربایی چشمک زن است.
ـ LED سلامت سیستم قرمز ، قرمز چشمک زن ، کهربایی یا کهربایی چشمک زن است.
علل احتمالی:
ـ منبع تغذیه نامناسب یا خراب
ـ شل یا خراب بودن سیم برق
ـ مشکل منبع تغذیه
ـ عدم جایگیری مناسب مؤلفه ها
حالا بعد از بررسی چراغ سلامت سیستم، سایر LED های موجود در سرورهای اچ پی را بایکدیگر بررسی می کنیم.
1ـ دکمه روشن / Standby و LED قدرت سیستم
ـ سبز ثابت: سیستم روشن است.
ـ سبز چشمک زن (1 هرتز/دور در ثانیه): یعنی سیستم در حال بوت شدن است.
ـ کهربا ثابت: سیستم در حالت Standby است.
ـ خاموش: یعنی هیچ برقی در جریان نیست.
2ـ LED سلامت
ـ سبز ثابت: نورمال
ـ سبز چشمک می زند (1 هرتز/دور در ثانیه): iLO در حال راه اندازی مجدد است.
ـ کهربایی چشمک زن: سیستم خراب شده است.
ـ چشمک زدن قرمز (1 هرتز/دور در ثانیه): سیستم در وضعیت بحرانی است.
3ـ LED وضعیت NIC
ـ سبز ثابت: متصل به شبکه
ـ چشمک زن سبز (1 هرتز/دور در ثانیه): شبکه فعال است.
ـ خاموش: هیچ فعالیت شبکه ای وجود ندارد.
4ـ دکمه UID/LED
ـ آبی ثابت: فعال شده است.
ـ چشمک زدن آبی:
ـ خاموش: غیرفعال شده است.
1ـ دکمه UID/LED:
ـ آبی ثابت = فعال شده است.
ـ چشمک زدن آبی:
ـ خاموش = غیرفعال شده است.
2ـ LED سلامت
ـ سبز ثابت: نورمال
ـ سبز چشمک می زند (1 هرتز/دور در ثانیه): iLO در حال راه اندازی مجدد است.
ـ کهربایی چشمک زن: سیستم خراب شده است.
ـ چشمک زدن قرمز (1 هرتز/دور در ثانیه): سیستم در وضعیت بحرانی است.
3ـ LED وضعیت NIC
ـ سبز ثابت: متصل به شبکه
ـ چشمک زن سبز (1 هرتز/دور در ثانیه): شبکه فعال است.
ـ خاموش: هیچ فعالیت شبکه ای وجود ندارد.
4ـ دکمه روشن / Standby و LED قدرت سیستم
ـ سبز ثابت: سیستم روشن است.
ـ سبز چشمک زن (1 هرتز/دور در ثانیه): یعنی سیستم در حال بوت شدن است.
ـ کهربا ثابت: سیستم در حالت Standby است.
1 چشمک | برد سیستم |
---|---|
2 چشمک | پردازنده |
3 چشمک | حافظه |
4 چشمک | اسلات های رایزر PCIe |
5 چشمک | FlexibleLOM |
6 چشمک | کنترل کننده قابل جابجایی HP Flexible Smart Array/Smart SAS HBA controller |
7 چشمک | اسلات PCIe برد سیستم |
8 چشمک | backplane قدرتمند یا backplane ذخیره سازی |
9 چشمک | منبع تغذیه |
1ـ LED UID
ـ خاموش: غیرفعال شده است.
ـ آبی ثابت: فعال شده است.
ـ چشمک زدن آبی: سیستم از راه دور مدیریت می شود.
2ـ LED اتصال NIC
ـ خاموش: اتصال به شبکه وجود ندارد.
ـ سبز: پیوند شبکه وجود دارد.
3ـ LED فعالیت NIC
ـ خاموش: هیچ فعالیت شبکه ای وجود ندارد.
ـ سبز ثابت: متصل به شبکه
ـ سبز چشمک زن: فعالیت شبکه
4ـ منبع تغذیه 2LED
ـ خاموش: سیستم خاموش است یا منبع تغذیه خراب است.
ـ سبز ثابت: نورمال
5ـ منبع تغذیه 1LED
ـ خاموش: سیستم خاموش است یا منبع تغذیه خراب است.
ـ سبز ثابت: معمولی
1ـ دکمه روشن / Standby و LED قدرت سیستم
ـ سبز ثابت: سیستم روشن است.
ـ سبز چشمک زن (1 هرتز/دور در ثانیه): یعنی سیستم در حال بوت شدن است.
ـ کهربا ثابت: سیستم در حالت Standby است.
2ـ LED سلامت
ـ سبز ثابت: نورمال
ـ سبز چشمک می زند (1 هرتز/دور در ثانیه): iLO در حال راه اندازی مجدد است.
ـ کهربایی چشمک زن: سیستم خراب شده است.
ـ چشمک زدن قرمز (1 هرتز/دور در ثانیه): سیستم در وضعیت بحرانی است.
3ـ LED وضعیت NIC
ـ سبز ثابت: متصل به شبکه
ـ چشمک زن سبز (1 هرتز/دور در ثانیه): شبکه فعال است.
ـ خاموش: هیچ فعالیت شبکه ای وجود ندارد.
4ـ دکمه UID/LED
ـ آبی ثابت: فعال شده است.
ـ چشمک زدن آبی:
ـ خاموش: غیرفعال شده است.
نکات لازم :
ـ وقتی هر چهار LED شرح داده شده در بالا به طور همزمان چشمک می زنند، خطای پاور رخ می دهد. کلاً برق رفته، کال پاور وصل نیست، منبع تغذیه نصب نشده یا دکمه پاور قطع شده است.
ـ اگر LED سلامت، نشان دهنده یک وضعیت بحرانی باشد، IML سیستم را بررسی کنید یا از iLO برای بررسی وضعیت سلامت سیستم استفاده کنید.
1ـ LED سلامت
ـ سبز ثابت: نورمال
ـ سبز چشمک می زند (1 هرتز/دور در ثانیه): iLO در حال راه اندازی مجدد است.
ـ کهربایی چشمک زن: سیستم خراب شده است.
ـ چشمک زدن قرمز (1 هرتز/دور در ثانیه): سیستم در وضعیت بحرانی است.
2ـ دکمه روشن / Standby و LED قدرت سیستم
ـ سبز ثابت: سیستم روشن است.
ـ سبز چشمک زن (1 هرتز/دور در ثانیه): یعنی سیستم در حال بوت شدن است.
ـ کهربا ثابت: سیستم در حالت Standby است.
ـ خاموش: یعنی سیستم برق ندارد.
2ـ LED وضعیت NIC
ـ سبز ثابت: متصل به شبکه
ـ چشمک زن سبز (1 هرتز/دور در ثانیه): شبکه فعال است.
ـ خاموش: هیچ فعالیت شبکه ای وجود ندارد.
4ـ دکمه UID/LED
ـ آبی ثابت: فعال شده است.
ـ چشمک زدن آبی:
ـ خاموش: غیرفعال شده است.
1ـ LED UID
ـ خاموش: غیرفعال شده است.
ـ آبی ثابت: فعال شده است.
ـ چشمک زدن آبی: سیستم از راه دور مدیریت می شود.
2ـ LED اتصال NIC
ـ خاموش: اتصال به شبکه وجود ندارد.
ـ سبز: پیوند شبکه وجود دارد.
3ـ LED فعالیت NIC
ـ خاموش: هیچ فعالیت شبکه ای وجود ندارد.
ـ سبز ثابت: متصل به شبکه
ـ سبز چشمک زن: فعالیت شبکه
4ـ منبع تغذیه 2LED
ـ خاموش: سیستم خاموش است یا منبع تغذیه خراب است.
ـ سبز ثابت: نورمال
5ـ منبع تغذیه 1LED
ـ خاموش: سیستم خاموش است یا منبع تغذیه خراب است.
ـ سبز ثابت: معمولی
1 چشمک | برد سیستم |
---|---|
2 چشمک | پردازنده |
3 چشمک | حافظه |
4 چشمک | اسلات های رایزر PCIe |
5 چشمک | FlexibleLOM |
6 چشمک | کنترل کننده قابل جابجایی HP Flexible Smart Array/Smart SAS HBA controller |
7 چشمک | اسلات PCIe برد سیستم |
8 چشمک | backplane قدرتمند یا backplane ذخیره سازی |
9 چشمک | منبع تغذیه |
1ـ LED شبکه کل:
ـ خاموش: اتصال به شبکه وجود ندارد.
ـ سبز ثابت: اتصال به شبکه
ـ سبز چشمک زن: فعالیت شبکه
2ـ LED سلامت
ـ سبز ثابت: نورمال
ـ کهربایی چشمک زن: سیستم خراب شده است.
ـ چشمک زدن قرمز: سیستم در وضعیت بحرانی است.
3ـ LED UID
ـ خاموش: غیرفعال شده است.
ـ آبی ثابت: فعال شده است.
ـ چشمک زدن آبی: سیستم از راه دور مدیریت می شود.
4ـ دکمه روشن / Standby و LED قدرت سیستم
ـ سبز ثابت: سیستم روشن است.
ـ سبز چشمک زن (1 هرتز/دور در ثانیه): یعنی سیستم در حال بوت شدن است.
ـ کهربا ثابت: سیستم در حالت Standby است.
ـ خاموش: یعنی سیستم برق ندارد.
1ـ LED UID
ـ خاموش: غیرفعال شده است.
ـ آبی ثابت: فعال شده است.
ـ چشمک زدن آبی: سیستم از راه دور مدیریت می شود.
2ـ منبع تغذیه 2LED
ـ خاموش: سیستم خاموش است یا منبع تغذیه خراب است.
ـ سبز ثابت: نورمال
3ـ منبع تغذیه 1LED
ـ خاموش: سیستم خاموش است یا منبع تغذیه خراب است.
ـ سبز ثابت: معمولی
4ـ LED فعالیت NIC
ـ خاموش: هیچ فعالیت شبکه ای وجود ندارد.
ـ سبز ثابت: متصل به شبکه
ـ سبز چشمک زن: فعالیت شبکه
5ـ LED اتصال NIC
ـ خاموش: اتصال به شبکه وجود ندارد.
ـ سبز: پیوند شبکه وجود دارد.
1ـ دکمه UID/LED
ـ آبی ثابت: فعال شده است.
ـ چشمک زدن آبی: مدیریت از راه دور
ـ خاموش: غیرفعال شده است.
2ـ LED سلامت
ـ سبز ثابت: نورمال
ـ کهربایی: سیستم خراب شده است.
ـ قرمز: سیستم در وضعیت بحرانی است.
3ـ دکمه روشن / Standby و LED قدرت سیستم
ـ سبز: سیستم روشن است.
ـ کهربا: سیستم در حالت Standby است.
ـ خاموش: یعنی سیستم برق ندارد.
1ـ LED منبع تغذیه
ـ سبز: معمولی
ـ خاموش: سیستم خاموش است یا منبع تغذیه خراب است.
2ـ دکمه UID/LED
ـ آبی ثابت: فعال شده است.
ـ چشمک زدن آبی: مدیریت از راه دور
ـ خاموش: غیرفعال شده است.
3ـ LED فعالیت NIC/iLO 3
ـ سبز: فعالیت شبکه
ـ سبز چشمک می زند: فعالیت شبکه
ـ خاموش: بدون فعالیت شبکه
4ـ LED پیوند NIC/iLO 3
ـ سبز: پیوند شبکه
ـ خاموش: پیوند شبکه وجود ندارد.
منبع : https://mrshabake.com/led-guide-on-hp-dl380-series-servers/